برنامه اردیبهشت-دکتر علی بابایی زاد-94/04/01

دانلود فایل صوتی

دانلود فایل تصویری

وقتی که راجع به پیش نویس صحبت می کنیم باید بدانیم که مدام درگیر پیش نویس نیستیم. بیاد داشته باشید که برای پیشرفت و رشد به امنیت نیاز داریم. اگر از طریق کودکمان احساس امنیت نکنیم تمام انرژی روانی ما صرف کنترل این ناامنی و پیامدهای آن خواهد شد و چیزی که می تواند ما را از درون نا امن کند گفتگوی درونی بصورت تحت خودآگاه بین والد انتقادگر وکودک سازگار ماست. به این معنا که اگر با تحلیل خود متوجه نقصی روانی یا کمبود و کم کاری می شویم باید قراردادی تهیه کنیم تا آن نقص را رفع کنیم تا به تحقق خود و رشد دست پیدا کنیم. اگر صرفا به این نقایص توجه کنیم و به حضور و وجود خود٬ وجوه مثبت روان خود و به خاطر آنچه که تا به حال انجام داده ایم به خود نوازش ندهیم و مدام آن ها را بهانه ای برای سرزنش خود قرار دهیم٬ نقایص در ذهن ما بزرگ شده و موجب غم٬ ناامیدی٬ ترس٬ اضطراب و در نهایت افسردگی خواهند شد. اینجاست که خود شناسی تبدیل می شود به خود زنی!

گورخر نشانه ای است برای آن که بیاد داشته باشیم در کنار خط های سیاه(نقایص ما) حتماً خط های سفیدی نیز وجود دارد. (نکات مثبت وتوانایی های ما) و فرد در حال تحقق خود می خواهد راه های سفید خود را وسعت دهد.

موانع خوشبختی
مسائل زیادی می تواند مانع خوشبختی شود. باید بررسی کنیم کدامیک در زندگی ما مطرح است و در پیش نویس زندگی چه چیزی در درون ذهن ما مانع خوشبختی است که کم کم در حال درک آن در سطح خودآگاه هستیم.
انسان موجودی زیستی٬ روانی٬ اجتماعی و فرهنگی است. موضوع مهمی است که بشناسیم کدام بخش کاملاً قابل تغییراست٬ کدام بخش کمتر و با کدام بخش بهتراست کنار بیاییم. پس ما باید خودمان را با خودمان مقایسه کنیم.  
  - حسادت
حسادت یک احساس مرکب است که در زیر آن رقابت و بازندگی است. فردی که حسادت می کند اول خود را با دیگری مقایسه می کند و در فکر او با توجه به شرایط٬ آن فرد موفق٬ دارا یا تواناست. در پشت این رقابت از ابتدا خود را بازنده می داند و از طرفی به واسطه ی بازنده بودن خود٬ دیگری را شایسته ی پیروزی نمی داند. بنابراین باید او را نابود کند تا خیالش راحت شود که کسی در این رقابت برنده نیست.
گاهی مقایسه ی خود با دیگری نوعی الگو برداری است که به ما کمک می کند تا راه بهتری برای پیشرفت پیدا کنیم. ولی در مقایسه ای که قرار است ما ببازیم از وضعیت من خوبم- توخوبی خارج می شویم. خطایی که در این نوع مقایسه رخ می دهد این است که ما دنیای پدیدار شناسی خود را با دیگری یکسان می پنداریم و با این فرض غلط به او باخته ایم که پیامد آن احساس نامطلوبی در ماست. وقتی در روانشناسی از دنیای پدیدار شناسی صحبت می کنیم بخشی از دنیای پدیدار شناسی من که قابل تعریف و توصیف است شناخت خود آگاه من نسبت به خود٬ دیگران و محیط اطراف است. ولی بخشی از عامل موثر روی آن٬ بخش ناخودآگاه من است که می تواند شامل جنبه های مثبت و یا نامطلوب باشد. زمانی که از زندگی صحبت می کنیم 1/4 آن پیش نویس٬ 1/4 آن وراثت٬ 1/4 آن محیط ( شامل روابط و فضایی که در آن هستیم ) و  1/4 آن تصمیمات خود مختار است پس کنترل ما 100% نیست. واقعیت این است که ما در یک فضای دقیقاً مثل هم زندگی و عمل نمی کنیم ( به معنای بهتر و بدتر نیست ) و پذیرش این حقیقت باعث می شود که با تمرکز روی نقاط مثبت زندگی خود در ما امید بوجود آید و حرکت خود به سمت اهدفمان را ادامه دهیم . درحالیکه  با باخت در قیاس مع الفارق ٬ناامیدی ٬ ترس ٬غم ونهایتاً شکست که در طول دهه های سریع گذرنده ی زندگی ادامه پیدا می کند، حاصل می شود. یک طرف امید و نزدیک شدن به خوشبختی و طرف دیگر نزدیک شدن به افسردگی.
منبع کنترل(Locus of control) : ( مطرح شده توسط Julian B. Rotter)

وقتی منبع کنترل فردی بیرونی باشد احساس خوب او به اینکه دیگران راجع به او چه فکری می کنند ربط پیدا می کند. مثل عروسک خیمه شب بازی نخ احساسی دارد که به دست دیگران است.

اگر منبع کنترل ما درونی باشد در وضعیت من خوبم – تو خوبی هستیم و حتی اگر شکست را تجربه کنیم که بخشی از واقعیت زندگی همه ی ماست چون می دانیم که چه می خواهیم و چه می توانیم باشیم در جهتش حرکت می کنیم.

توجه داشته باشید که بودن در حالت مرکز کنترل درونی یا بیرونی بصورت طیف است. به این معنا که به موضوعات و موقعیت های مختلف مرتبط است.
" کشمکشی پایدار و مکرر برای انتخابی درست و صادق; آیا من به خود وفادار خواهم ماند؟ یا راه سهل تر را بر خواهم گزید؟ " (Margot Bickel)
" کشمکشی پایدار و مکرر برای انتخابی درست و صادق " ٬ ماهیت وجودی ما برای زندگی است. ما مدام بین انتخابهای والد، بالغ و کودک در تعارضیم. انسان موجودی متعارض است و این ماهیت وجودی ماست. زمانی که از خواسته ی خود آگاهی نداشته باشیم این کشمکش پایدار و مکرر برای حل تعارض و نهایتاً رشد تبدیل می شود به ناامیدی وکنار افتادگی و دیگری باید بگوید که چه کنیم! و منتظر منبع کنترلی بیرونی هستیم تا حال ما را خوب کند. ولی زمانی که از انتخاب خود آگاه باشیم این کشمکش پایدار و مکرر به سمت انتخابی درست و صادق را در هر شرایطی حتی شکست دنبال می کنیم و به خود وفادار می مانیم به این معنا که در راه تحقق خود به تلاشمان ادامه می دهیم.

- ترس از شکست

ترس از شکست مارا می برد به این سمت که حرکتمان به سمتی باشد که می خواهیم و برایمان امن است و به موفقیت ختم نمی شود. اصرار کنیم چون می ترسیم که شکست بخوریم! ولی شاید بهتر باشد که راه دیگری را پیش بگیریم.
نظام ارزشی :
ارزش ها و اهدافی که در زمینه های مختلف(جسمی٬ شغلی٬ ارتباطی٬ تحصیلی٬ اقتصادی٬ اجتماعی و ...) برای پاسخ به اکنون و اینجا و برنامه ریزی برای آینده از طریق بالغ خود طرح ریزی می کنیم و با نیاز کودک طبیعی و والد حمایتگر درون ما همخوان است (تعادل بین کودک طبیعی٬ بالغ و والد حمایتگر). این انتخاب برای ما٬ دیگران و دنیا کمترین ضرر را خواهد داشت. روندی منطقی دارد به این معنا که دلیل انتخاب خود را میدانیم و می توانیم ازانتخاب خود دفاع کنیم و حاضریم برای آن بها پرداخت کنیم ونهایتاً در ما رفتار٬ فکر و هدف ایجاد می کند. در نظام ارزشی برای چرایی و چگونگی بدست آوردن هدف فکر کرده ایم ولی زمانی که دچار تعصب می شویم تنها فکری را داریم که باید اتفاق افتد تحلیلی از چرایی و چگونگی آن نداریم.
تفکر٬ بزرگترین عبادت است.تفکر یعنی انرژی گذاشتن روی بالغ و رها شدن از پیش نویس برای حرکت به سمت آینده ای بهتر.
- نداشتن هدف
 “Life is like riding a bicycle.to keep your balance, you must keep moving” (Albert Einstein)
"زندگی مثل دوچرخه سواری است برای حفظ تعادل باید حرکت کنید."
هدف چیزی است که مارا سوار بر دوچرخه ی زندگی می کند وباعث می شود درتعادل بتوانیم پیش برویم. هدف را بالغ تعیین و والد از آن حمایت می کند; آرزو متعلق به کودک درون ماست. زمانی که هدف و آرزو برهم منطبق باشند حرکت ما تصاعدی و روبه جلوست. ولی زمانی که در تعارض باشند باید بررسی کنیم که آیا این تعارض قابل حل است؟ ( تعارضی که براساس پیش نویس ماست قابل حل است)
هدف ارزشمند٬ چیزی را در درون ما به تحقق و شکوفایی می رساند و براساس نظام ارزشی ماست ( آنچه که با کودک خود با آن به وجد می آییم٬ بالغ ما برنامه ریزی می کند که برای پاسخ به اکنون و اینجا و رفتن به سمت آینده ی موفق چه باید کرد و والد حمایتگر ما می گوید."باریکلا٬ این خوبه و می تونی به سمتش بری") وگرنه انتقام گیری نیز نوعی هدف گذاری براساس کودک قیامگر یا پرخاشگر ماست.
Alfred Adler معتقد است آینده نگری تصوری یا خیالی (آنچه که ما از آینده فرض می کنیم). قطعاً آنچه که رخ خواهد داد نیست ولی انتظارات انسان از آینده او را بر می انگیزاند تا براساس سبک زندگی موفق حرکتی انجام دهد. اهداف ما را به سمت پیش نویس زندگی برنده می برند. چون میدانیم که خواسته ی ما چیست که با رسیدن به آن احساس خوشبختی خواهیم کرد. وقتی ناامید هستیم شور زندگی را از دست می دهیم و برای زندگی خود هدف و آرزویی نخواهیم داشت. زندگی بدون آرزو و بی هدف زندگی است غمگین چون انرژی ای در درون ما بر نمی انگیزد که بخواهیم حرکتی کنیم. نداشتن هدف موجب می شود که بجای اینکه انرژی ما صرف کشمکش پایدار و مکرر برای انتخابی درست و صادق شود صرف گفتگوی درونی٬ غمگینی و ایجاد اضطراب شود و اضطراب مادر تمام بیماری های روانی است.
..........................................................................................
لذت بردن به معنای ارضاء نیاز است.
نیازها، خواسته ها و آرزوهای ارضاء شده / کل نیازها، خواسته ها و آرزوها = میزان رضایتمندی
اگر بدانیم نیازی که در درون خود در نظر می گیریم چقدر واقعی است؟ آیا متعلق به خود ماست؟ و آیا توان ارضاء آن را داریم؟ ماررا رهنمون می کند که در بالای خط کسری به رضایت برسیم. با ارضاء نیاز٬ لذت خواهیم برد ونتیجه ی آن شادی و کامیابی خواهد بود. فرد شاد فردی است که نیاز های ارضا شده ی او نسبت به تمام نیازهایش عدد بیشتری است.
فردی که تحت تاثیر رانه هاست هیچوقت احساس رضایت نمی کند چرا که نیازهای او هیچ گاه ارضاء نمی شوند.
شاد و پیروز باشید و همواره در مسیر تحقق خود
نازنین سادات ملکوتی

با تشکر از خانم نازنین سادات ملکوتی بابت گرداوری این مطلب